کتاب نقد قوه‌ی حکم را ایمانوئل کانت در 510 صفحه گردآوری کرده و عبدالکریم رشیدیان آن را ترجمه کرده است که توسط انتشارات نی به چاپ رسیده است. تفاسیر گفته شده در این کتاب در زمینه‌ی تصدیق متون قدیمی، زیبایی‌شناسی متون قدیمی و غایت‌شناسی متون قدیمی است.
"نقد قوه‌ی حکم در«سه‌گانی» (تریلوژی) نقدی کانت اثری است که نقش میانجی و پیوند دهنده‌ی دو اثر دیگر؛ یعنی نقد عقلِ محض و نقدِ عقلِ عملی را برعهده دارد و گذاراز فلسفه‌ی نظری به فلسفه‌ی اخلاق را عملی می‌کند. کانت همان‌گونه که برای عقل محض و عقل عملی، اصول پیشین را جُست‌وجو می‌کرد برای قوه‌ی حکم نیز، که قوه‌ای است مربوط به احساس لذت و الم، در جُست‌وجوی مبانی پیشین برآمد و کوشید فلسفه‌ای پیشین از ذوق برپا کند. مبنا یا اصل بنیادی نهفته در شالوده‌ی قوه‌ی حکم غایت‌مندی طبیعت است. این غایت‌مندی به دو صورت ممکن است، یا صوری و ذهنی یا واقعی و عینی. حکم به غایت‌مندی صورت یک عین بدون آنکه هیچ غایت معینی برای آن قائل شویم حکم زیباشناختی است و اگر غایت معینی برای آن درنظر بگیریم حکم غایت‌شناختی است. بر همین مبنا، نقد قوه‌ی حکم نیز به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: در بخش اول فلسفه‌ی ذوق (مبحث زیبا و والا) و در بخش دوم غایت‌شناسی و غایت‌شناسیِ طبیعت بررسی می‌شود و بدین‌گونه سرانجام تأمل درباره‌ی زیبایی و نظم، زیباشناسی و غایت‌شناسی، در یک کل واحد، به هم پیوند می‌یابد. درک ساختار جامع فلسفه‌ی نقادی کانت بدون درک مباحث این اثر، که به گفته‌ی کاسیرر«بیش از هر اثر دیگری عصب زمانه‌ی خود را تحریک کرده است» میسر نیست."