کتاب کودکی را می زنند

نوشته‌های بالینی فروید که در اینجا گزیده‌ای از آن‌ها گرد آمده، تأملاتی هستند که به شکلی از رابطه‌ی سوژه با خود، مجال بیان می‌دهند. در این بیان شدن، آنالیز در مقام رابطه و کردار، مبنای صورت‌بندی برخی مفاهیم قرارگرفته که اهمیت انتقادی‌شان بعدها به‌واسطه «بازگشت به فروید» برجسته می‌شود. این نوشته‌ها از نسبتی میان درمان بالینی و تأمل در نفس حکایت دارند که درنتیجه‌ی آن، مسائل روانی به‌منزله مسائلی برخاسته از شکاف‌های زندگی مدرن ظاهر می‌شوند. روان‌کاوی از طریق این نوع مسئله‌سازی، گفتار روان‌شناسی را از ظرفیتی انتقادی برخوردار می‌کند؛ ظرفیتی معطوف به رهایی زندگی که حضور بالقوه‌اش در نوشته‌های بالینی فروید حس می‌شود. در این نوشته‌ها، این سویه‌ی انتقادی به‌ویژه از خلال تأمل بر آن پیچ‌و‌خم‌ها و تناقض‌هایی رخ می‌نماید که ردشان بر زندگی عاشقانه حک شده است. عشق به‌منزله‌ی عرصه‌ای که تضادهای تجربه‌ی مدرنیته را در خود نهفته دارد، به ظهور مفاهیمی راه می‌دهد که مدخل‌هایی اساسی برای ورود به فهم مدرنیته‌اند و تأمل بر آن می‌تواند در فراهم آوردن چارچوبی برای نقد وضعیت سهیم باشد.

این کتاب توسط زیگموند فروید نوشته شده است و به همت مهدی حبیب‌زاده ترجمه شده و انتشارات نی این کتاب را در 216 صفحه و در قطع رقعی به چاپ رسانده است.