کتاب ولگردان و داستان های دیگر

پنجره گرد اتاق من به حیاط زندان باز می‌شد و در جای خیلی بلندی قرار داشت. اما من چون روی میزی که به دیوار تکیه‌اش داده بودم میرفتم، هر چه را که در آن حیاط اتفاق می‌افتاد، می‌توانستم دید. وقتی از این پنجره به تماشا می‌پرداختم، صدای کبوترها را که زیر پیش آمدگی بام، لانه ساخته بودند، و به ملایمت بغبغو می‌کردند، می‌شنیدم، از آن دیدن گاه بلند، با کمال فرصت و فراغت، ساکنان زندان را مورد بررسی قرار داده بودم، و می‌دانستم شادمان ترین آن اشخاص که همگی قیافه‌هایی خاکستری رنگ اندوهگین داشتند، مردی به نام زازوبرینا بود. وی قامتی درشت و کوتاه، رنگی سرخ و پیشانی بلندی داشت. که چشمان درشت و روشن و آتش باری در زیر آن می‌درخشید. کلاهش را بر فزق سرش می‌گذاشت و گوش‌های وی، با وضع خنده آوری، در کنار سر تراشیده‌اش قرار داشتند. هرگز یقه پیراهن خود را نمی‌بست، و دگمه نیم تنه‌اش را نمی‌انداخت. از هر جنبش عضلاتش حذس زده می‌شد، نوشته بالا قسمتی از متن کتاب ولگردان و داستان های دیگر است.

کتاب« ولگردان و داستان های دیگر» نوشته ماکسیم گورکی که توسط علی کسمایی به فارسی روان ترجمه شده است و انتشارات نگاه این اثر را در 368 صفحه منتشر کرده است.