کتاب سوزان سانتاگ در جدال با مرگ

هیچ‌چیز از ذهنم دور نشده است. خیال می‌کردم در پایان سفری طولانی به خانه‌ام در نیویورك برمی‌گردم. در عوض، در آغاز سفری بودم که با مرگ مادرم پایان می‌گرفت. اگر بخواهم دقیق باشم، بعدازظهر یکشنبه ۲۸ مارس ۲۰۰۴ بود و من در فرودگاه هیت‌روی لندن بودم و از سفرم به خاورمیانه برمی‌گشتم. پس‌ازآنکه تقریبا يك ماه بین اورشلیم شرقی و ساحل غربی در رفت‌وآمد بودم (برای یکی از مجله‌ها داستانی درباره‌ی فلسطینیان در آخرین دوره‌ی حکومت عرفات می‌نوشتم)، خشنود بودم که به خانه برمی‌گردم و حالا اینجا در میانه‌ی راه بودم. گرچه به‌غیراز شوق بازگشتن به خانه ذهنم کاملا خالی بود، سفری نومیدکننده بود و برای آنچه نیاز داشتم به موفقیت چندانی دست نیافته بودم. می‌دانستم که نوشتن چنین داستانی باید دشوار باشد. اما خسته بودم و کمی فرسوده و کمی هم دل‌مرده و هنوز آماده نبودم که گزارشم را بنویسم. این گزارش می‌توانست بماند تا من به خانه برسم. پس در سالن استراحت خطوط هواپیمایی آمریکا شروع کردم به تلفن زدن دوباره با خانه تماس گرفتم که عادت همیشگی‌ام بود وقتی می‌خواستم گزارشم را به داستان تبدیل کنم. در این اثر دیوید ریف پسر سانتاگ که خود نویسنده‌ای صاحب‌نام است در داستان جدال او با بیماری و درنهایت مرگ مادرش را شرح می‌دهد. داستانِ یأس و امید برای انسانی که طالب زندگی است. این کتاب توسط موسسه انتشارات نگاه منتشر شده است.