«و بعد انگار که زمان ایستاده باشد، هیچ اتفاقی نیفتاد. وضع ملکه‌ی مادر نه بهتر شد، نه رو به وخامت گذاشت؛ ملکه‌ی مادر بین مرگ و زندگی معلق مانده بود و تن نحیفش درست لبه‌ی زندگی تکان تکان می‌خورد و هر لحظه ممکن بود به آن سمت برود، لیکن با طنابی باریک به این سمت محکم شده بود، طنابی که از روی هوسی نامعلوم، مرگ نگهش داشته بود، چرا که جز مرگ چه کسی دیگر می‌توانست طناب را نگه دارد. آن روز هم گذشت و آن روز، چنان که اول قصه هم گفتیم، هیچ کس نمرد.»
متن بالا قسمتی از کتاب در ستایش مرگ بود که توسط ژوزه ساراماگو نوشته شده و به همت شهریار وقفی‌پور در 256 صفحه ترجمه شده است. همچنین این کتاب در قطع رقعی در انتشارات مروارید به چاپ رسیده است.