کتاب به سوی تئاتر بی چیز

جمعی از نظریه‌پردازان تئاتر سده‌ی بیستم، در قیاس تشبیهی با کتاب تئاتر و همزادش اثر آنتونن آرتو که «عهد عتیق» تئاتر لقب گرفته است، این اثر را «عهد جدید» نامیده‌اند. گروتسفکی در این کتاب با رویکردی نقادانه به نظریه‌های آرتو، رهیافتی عملی از اندیشه‌های او به دست می‌دهد و تجربه‌های سال‌ها فعالیت نمایشی خود را بی‌پرده و صادقانه در اختیار نسل‌های پس از خود می‌گذارد. اما این اثر دامی نیز پیش‌پای خواننده می‌گسترد: گام نهادن در راهی که گروتفسکی در آن پا گذاشت. و خود او به صراحت به این نکته اشاره می‌کند. در واقع این کتاب بیش از آن که خواهان آموزش روشی به خواننده باشد، روش‌شناسی کار تئاتر را به مخاطبان آموزش می‌دهد. پس هر رهروی خود باید مسیر بالندگی و پویندگی خویش را کشف کند. گروتفسکی تنها در دالان را نشان می‌دهد؛ پس جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است.
این کتاب توسط «کیاسا ناظران» به فارسی روان ترجمه شده است و نشرقطره آن را به چاپ رسانده است.