کتاب هفته ای یه بار آدمو نمی کشه

"لوییز تگت از مدرسه‌ی میس هاسکوم با رتبه‌ی بیست‌وشش در یک کلاسِ پنجاه‌وهشت نفره فارغ‌التحصیل شد، و پاییز که آمد پدر و مادرش فکر کردند دیگر وقتش رسیده او واردِ -به قول خودشان- جامعه شود. پس به افتخارش مهمانی پرخرجی در هتل پی‌یر راه انداختند که به استثنای چند نفر که بد سرما خورده بودند یا بهانه آوردند که مثلا پسرشان تازگی خیلی ناخوش‌احوال بوده، بقیه‌ی آدم‌حسابی‌ها در آن شرکت کردند. لوییز لباسِ سفید پوشید، گل ارکیده به سینه زد، و در تمام مهمانی لبخند خیلی زیبا و معذبی به لب داشت. مردهای سالخورده گفتند: «در تگت بودنش شکی نیست»، خانم‌های پا به سن گفتند: «چه بچه‌ی نازنینی»، خانم‌های جوان گفتند: «اِ، لوییزو ببین، بد نیست. موهاشو چه طوری این مدلی کرده؟»، و مردهای جوان گفتند: «مشروبا کجاست؟»."

متنی که در بالا خواندید بخش آغازین این کتاب بود. این داستان‌ جذاب توسط جروم دیوید سلینجر نوشته شده و امید نیک‌فرجام و لیلا نصیری‌ها کار ترجمه‌ی آن را انجام داده است. کتاب پیش رو در 144 صفحه و با قطع رقعی گردآوری شده و انتشارات نیلا آن را به چاپ رسانده است.