«کتاب مفتقر» روایت زندگی آیت‌الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی(۱۳۲۱-۱۲۵۷)، به قلم حسین سلیمانی(-۱۳۶۷)، است. در بریده‌ای از مقدمه کتاب می‌خوانیم: «وارد حرم حضرت امیر (ع) که می‌شوم، شلوغی گوشه‌ای از ایوان طلا چشمم را می‌گیرد. جلوتر که می‌روم حجره‌ای را می‌بینم. حجره به دو نیم تقسیم شده است؛ قسمتی برای ورود و قسمتی برای خروج. کنجکاو می‌شوم راز حجره را بفهمم. در صفی که منتهی می‌شود به حجره، پشت سر مرد میان‌سال عربی قرار می‌گیرم. دختربچه‌ی کوچکی که به پاکستانی‌ها شبیه است همراه پدرش در صف پشت سرم قرار می‌گیرند. مدتی بعد وارد حجره می‌شوم. قبری است و عکسی از یک روحانی بالایش؛ چهره‌ای که برایم آشناست. در ذهنم جست‌وجو می‌کنم و چیزی در میان ذهنم روشن می‌شود. مرور می‌کنم قبل از سفر که نام مفتقر را در اینترنت جستجو کردم و همین عکس آمد. باورم نمی‌شود. این‌جا مزار شیخ‌محمد حسین است؛ آیت‌الله شیخ‌محمدحسین غروی اصفهانی؛ مفتقر. با خود فکر می‌کنم، چه می‌شود اگر در این چند روز که این‌جایم جز کتابِ دعا و مهرِ نماز و قرآن برای قرائت و تفکر، قلم هم در دست‌هایم باشد و بنویسم از شیخ؟ آرام وارد حجره می‌شوم و پایین پای شیخ می‌نشینم و فکر می‌کنم. نوشتنم از شیخ، در جوار او تمام شده است. مردم دسته‌دسته وارد حجره می‌شوند، فاتحه‌ای می‌خوانند و می‌روند. به عکس کوچک شیخ نگاه می‌کنم. ابهامی در چهره‌ی اوست. عمامه‌اش کوچک است و گویی نگاهت می‌کند. همه‌ی آنچه را برایش نوشته‌ام، مرور می‌کنم. می‌دانم که حق مطلب ادا نشده است.»