کتاب بوطیقای شیطان

خلیل دانه‌پاش دست بر شانه حکمت دربندی گذاشت و گفت: پایان تلخی داشت. حکمت دربندی بغض بالاآمده‌اش را فرو داد و گفت: نمی‌خواهم دوباره آن چیزی را که از ایوب در ذهن دارم، با کلمات خیانتکار با شما در میان بگذارم. می‌خواهم از کلمات بگریزم. او هم در نهایت موفق شد از کلمات بگریزد. نعمت گندم‌کار اشک‌هایش را بی صدا از گونه پاک کرد و گفت: ما همیشه در دام چیزهایی می‌مانیم که از آن‌ها می‌گریزیم. مرگ دام و دانه ایوب بود. خلیل دانه‌پاش گفت: نگاه کنید... و بعد به گور تازه آقای ایوبی اشاره کرد. هر سه نفر با چشمان حیرت زده دیدند که جسم بی‌وزن آقای ایوبی از میان درزهای خاک سبک و پوک بیرون آمد و کمی بالای قبرش شناور شد. بعد باد تندی وزید و جسم ایوب ایوبی را مانند بادبادکی رنگی بالا کشید.