کتاب از جناب غول چه خبر

صدا گفت: «منم.» و از کنج تاریک اتاق اسپتانیچ بیرون آمد، لبخند زد و مثل ابری ناپدید شد.

صدا دوباره گفت: «منم.» و این بار زن بچه به بغل از تاریکی ظاهر شد، لبخند زد، کودکش خندید و ناپدید شدند.

صدا برای بار سوم گفت: «منم.» و پیر زن و پسرک سیب به دست بیرون آمدند، لبخند زدند و ناپدید شدند.

کتاب «از جناب غول چه خبر» توسط لئوتولستوی نوشته شده و لیدا طرزی آن را به فارسی روان ترجمه کرده است. انتشارات کتاب نیستان این اثر را چاپ کرده است.