استان کردستان با مساحتی برابر ۲۸۲۳۵ کیلومترمربع در غرب کشور پهناور ایران واقع شده است که از شمال به استان آذربایجان غربی و زنجان و از مشرق به استان همدان و بخش دیگری از استان زنجان، از جنوب به استان کرمانشاه و از مغرب به کشور عراق محدود است. مرکز این استان شهر سنندج است و از شهرهای مهم دیگر سقز، قروه، بيجار، مریوان، دیواندره، کامیاران و بانه است. کردستان را می‌توان از نظر زمین‌شناختی و عوامل مؤثر زمین‌ساختی، به سه ناحیه کاملا مشخص تقسیم نمود که تقریبا به‌موازات یکدیگر و به‌موازات رانش زاگرس گسترش‌یافته و در پیدایی ناهمواری‌های استان نقش مؤثر داشته است. این سه ناحيه عبارت‌اند از: الف) ناحیه شرقی و جنوب شرقی: تمامی منطقه قروه، بیجار، تكاب را در برگرفته است و حد غربی آن را می‌توان محور کرمانشاه، سنندج، دیواندره و دشت اوباتور فرض نمود. از نظر زمین‌شناسی این ناحیه کاملا متأثر از روندهای حاکم و زمین‌شناسی کامل ایران مرکزی است. ب) ناحیه مرکزی و شمالی درواقع ادامه کوه‌های غربی است، حد جنوبی این ناحیه تقریبا تا محور سنندج-مریوان ادامه دارد و در شمال به ادامه روندهای حاکم بر آذربایجان غربی پیوسته و در حقیقت ازنظر زمین‌شناسی دنباله جریانات و پدیده‌های حاکم بر شرق ترکیه، آذربایجان غربی و شمال کردستان عراق است. ج) ناحیه جنوب و جنوب غربی، به‌طورکلی منطقه جنوب مریوان را به‌موازات روند اصلی زاگرس تشکیل داده، تقریبا به موازات محور کامیاران-مریوان ادامه داشته و به کوه‌های بیستون در کرمانشاه متصل می‌شود. کتاب پیش رو توسط انتشارات خانه فرهنگ و هنر گویا منتشر شده است.