کتاب پرچم های سیاه

«پرچم‌های سیاه ( ویرایش دوم)» اثر جابی واریک، برنده‌ی جایزه‌ی ادبی پولیتزِر ۲۰۱۶ است. واریک، روزنامکه‌نگار باسابقه واشنگتن‌پست آمریکا، متولد ۱۹۶۰ در کارولینای شمالی است و در مسائل خاورمیانه و امنیت ملی تخصص دارد. وی کتاب خود «پرچم‌های سیاه» را با اطلاعاتی که توانسته بود از طریق رابطه با سازمان سیا و ارتش آمریکا جمع‌آوری کند نوشته‌است. این کتاب مستندی داستان‌گونه است که گوشه‌هایی از جنایات ضد انسانی داعش را آشکار می‌کند . واریک معتقد است ایجاد گروه داعش به دو دلیل عمده بود که یکی اشتباه دولت اردن در عفو «ابو مصعب الزرقاوی» در میان زندانیان سیاسی آزاد شده در سال ۱۹۹۹ از زندان‌های این کشور بود. «الزرقاوی» مدتی پس از آزادی به القاعده افغانستان پیوست. بخشی از کتاب: مردی که در تابستان ۲۰۰۲ رئیس بخش جاسوسی در شمال عراق شده بود، به نُدرت چیزی درباره‌ی تروریستی به نام «ابومُصعَب زَرقاوی» شنیده بود. امّا در چند هفته «چارلز (سام) فِدیس» نشانی مکان اردنی‌ها را یاد گرفته بود. برای تعقیبِ زرقاوی، فرصتی بهتر از این پیدا نمی‌شد. «فِدیس» با صدوهشتادودوسانتی‌متر قد، پسرِ یکی از افسران نیروی دریایی ساکنِ دامنه‌ی تپّه‌ای در جنوبِ غربی «پِنسیلوانیا» بود که همراه گروهی از فعّالان سیا آمده بود تا اطّلاعاتی درباره‌ی واحدهای نظامی عراق مانند «انصارالاسلام» جمع‌آوری کند که در مرز ایران زندگی می‌کردند و پیوندهای گسترده‌ای با القاعده داشتند. قبلاً هم این وکیل چهل‌وهفت ساله، برای اجرای چنین کاری سخت کوشیده بود. فِدیس برای یافتن روشی جهتِ ورود به جنگ پس از حمله‌های یازده سپتامبر، اشتیاق داشت. بهره‌مندی از پس‌زمینه‌ی مبارزه با تروریسم، تجربه‌ی خاورمیانه و اِعمال قدرت در ترکیه، او را مخصوصاً برای رهبری مأموریت در عراق، مناسب نموده بود. اکنون او و گروهش با زِندگی در خانه‌های امن، مَقرّ انصارالاسلام و خانه‌ی زرقاوی و چند تن دیگر از جهادی‌ها را تحت‌نظر گرفته‌اند. گاهی، مأموران با پوشیدن لباس کُردی، چندان به مَقر آنان نزدیک می‌شدند که می‌توانستند نگهبانان مرزی را با ریش‌های بلند ببینند. هدف، نابودی کامل آنان بود.