کتاب نامه های به مقصدنرسیده

«نامه‌های به مقصدنرسیده» در بردارنده پنج نامه با روایتی داستانی، به قلم احمد دستاران ممقانی( -۱۳۶۴) نویسنده ایرانی است. در یکی از نامه‌های آمده در این کتاب می‌خوانیم: «احتمالاً این نامه را آقاجون به دست تو می‌رساند. شاید هم طاها. شاید هم آن‌ها نتوانند و عزیزم که محکم‌تر از آن‌هاست این کار را انجام دهد اما در هر صورت مطمئن هستم که بالاخره این نامه به دستت خواهد رسید. البته بی‌تردید آقاجون و عزیز و خانواده‌ام هیچ میل و رغبتی به این کار ندارند ولی من چون این را می‌دانم؛ وصیت می‌کنم حتما این نامه را بعد از خواندن به دست تو برسانند و از تو هم می‌خواهم که به هیچ عنوان در این باره به کسی چیزی نگویی. اگر به من باشد که دوست دارم آن عَدَم سُکرآوری که به قول خودت توی داستان من و تو ایجاد کرده‌اند را بنویسند و اعلامیه‌اش کنند و توی خیابان‌ها پخش کنند تا همه آن را بفهمند. اصلاً دوست دارم کتیبه‌اش کنند و توی موزه نگهش دارند تا آدم‌های آینده هم آن را بفهمند اما این‌که می‌گویم به کسی چیزی نگو به خاطر آقاجون و عزیز و طاهاست تا کم‌تر بابت من و عاشقی از نظر آن‌ها سیاهم، جلوی مردم سرافکنده بشوند. الان که این نامه را می‌نویسم؛ لباس سفید عروسی تنم کرده‌اند. حالا چند دقیقه‌ای به ازدواجم که معنای مرگ می‌دهد، مانده است. چشم‌هایم خیس هستند. درست مثل چشم‌های خودت که آن وسط حیاط روی تختی که توی حوض گذاشته‌اند نشسته‌ای و داری علیه خودت به آقاجونم کمک می‌کنی و به کامش ساز عروسی مرا می‌زنی. سرت را پایین انداخته‌ای. وانمود می‌کنی که تمام حواست به سازت است.»