خیلی پیگیر نوشته‌های هیوگو نیستم. بعضی اوقات اسمش روی جلد مجلات ادبی کتابخانه به چشمم می‌خورد، مجلاتی که حتی بازشان نمی‌کنم. شکر خدا بیشتر از ده سال است که سراغ اینجور مجلات نرفته‌ام. یا اینکه اسمش را در روزنامه یا روی پوسترهای کتابخانه یا کتاب‌فروشی‌ها می‌بینم: اعلام جلسه نقد و بررسی جریان رمان یا داستان کوتاه معاصر یا بحث درباره وجود ملی گرایی در ادبیات ما با حضور هیوگو در دانشگاه. بعد با خودم فکر می‌کنم مگر هستند کسانی که به این نشست‌ها بروند؟ مردم می‌توانند به جای اینکه در این جلسات شرکت کنند تا شاهد جر و بحث چند مرد حاضر جواب باشند، به استخر یا پارک بروند.
کتاب فوق را آلیس مانرو نگارش کرده که برگردان آن توسط نیایش عبدالکریمی صورت گرفته و به همت انتشارات نقد فرهنگ به چاپ رسیده است.