مدتی گذشت شاه سر بلند کرد و گفت ای شاهزاده اگر به جای یک دختر، هزار دختر نیز داشتم، همه رو به عقد تو در می‌آوردم.کیست که دامادی مانند تو را نپذیرد؟ اما نمی‌توانم با وصلت تو و دخترم موافقت کنم؛ نه به آن خاطر که تو را نمی‌پسندم. به خاطر مصلحت تو این را می‌گویم. سپس آهی کشید و گفت پادشاهی مرا اگر بخواهی، به ایزد قسم، که آن را به تو تقدیم می‌کنم و هراسی از این کار ندارم. اما در فکر وصلت با دخترم نباش که همه می‌دانند احوال او چگونه است. می‌دانم که تو نیز از وضع او با خبری و می‌دانی که من چگونه در دست شروانه جادوگر. اسیرم. تا کنون بیست و یک پادشاه‌زاده به خواستگاری دخترم آمده اند و هیچ کدام از عهده آزمون های دایه بر نیامده‌اند و در این راه جان خود را از دست داده اند. اما من با هیچ کدام از خواستگاران دخترم این گونه که با تو سخن می‌گویم. سخن نگفته‌ام و هر چه می‌گویم، از سر دلسوزی است. با این همه اگر بر این وصلت اصرار داری، می‌توانی تا هنگامی که دایه جادوگر او بمیرد، صبر کنی؛ که آنگاه دخترم را به عقد تو در می‌آورم.
نوشته بالا قسمتی از متن کتاب قصه های شیرین سمعک عیاراست. این کتاب را عذرا جوزدانی نوشته و توسط انتشارات پیدایش در 264 صفحه منتشر کرده است.