روباه گرسنه‌ای تمام جنگل را به دنبال شکار زیر پا گذاشته بود. از زیر درختی رد شد که از میان شاخه‌های آن صدای قارقار زاغ‌ها می‌آمد. روباه ما که یک ناقلای درست و حسابی بود، رفت گوشه‌ای پنهان شد و شروع کرد به فکر کردن که چطور زاغ‌ها را شکار کند. یادش آمد که این نوع پرنده معمولاً روی لاشه حیوانات می‌نشیند. چون از خوردن لاشه لذت می‌برد. پس تصمیم گرفت حقه سوار کند و ادای لاشه را درآورد. آهسته از محلی که پنهان بود بیرون آمد و دراز به دراز خوابید. دهانش را هم کمی باز کرد. حالا دیگر یک لاشه درست و حساب شده بود.
کتاب فوق را لئوناردو داوینچی نوشته که برگردان آن توسط لیلی گلستان صورت گرفته و به همت انتشارات ثالث به چاپ رسیده است.