همه خاکی بود... بیابون ... نفهیدم این جماعت از کجا دراومدن که مجبور به ساختن این همه خونه شدن! تازه با ساختن این همه قوطی کبریت هم باز یه سری از نداشتن خونه می‌نالن. شاید از دورانی صحبت می‌کرد که من هنوز پا به این دنیای پوشالی نگذاشته بودم، اما تصور کردم؛ یک مرد جوان با گاری صورت جوان با لباس‌های ژنده و بازوان تنومند، اسباب گاری، چند ست لحاف و تشک که در یک پارچه گلدار جمع شده و گره خورده، یک اجاق کوچک فتیله‌دار، چند دست لباس و مابقی قابلمه و بشقاب، شاید هم یک دیگ بزرگ برای ایام مخصوص و پختن شله زرد نذری ...
متن بالا قسمتی از کتاب طعم گس لحظه‌های بی‌پرواز است که توسط سیما عبادی در 261 صفحه نوشته شده و در انتشارات نقد فرهنگ به چاپ رسیده است.