کتاب دوباره او

چندی پیش، سبک‌بال و بی‌خیال از دنیای اطرافم، خود را خوشبخت‌ترین دختر روی زمین می‌دانستم. همه فصل‌ها را دوست داشتم ؛ حتی هوای وحشتناکی مثل امشب را. در این هوا از خانه بیرون می‌زدم و از چیزی ترس نداشتم. هرگز چشم‌هایم اشک را به خود نمی‌دید. همه این خوشی‌ها در آن روز نحس و كذایی از بین رفت، خوب یادم هست که برای نگه‌داشتن عشقم به خیلی‌ها التماس کردم؛ از خانواده خودم گرفته تا خانواده عمو هر چه ضجه زدم أصلا فایده نداشت. گویی شیطان، دل این آدم‌های سنگدل را سیاه کرده بود که به‌هیچ‌عنوان خواهش‌هایم نمی‌توانست دل‌هایشان را نرم کند…

متن بالا قسمتی از کتاب دوباره او است که توسط پروانه حیدری در 528 صفحه نوشته شده و در انتشارات نقش و نگار به چاپ رسیده است.