فرهنگ غرب، در خطوط اصلی آن، دمکراسی، لیبرالیسم، فردگرایی، حقوق بشر، سکسوئالیسم، گریز از پایبندی‌های آیینی - خانوادگی، تعادل سوژه شهروند...، فرهنگ غرب نیست. فرهنگی است که هر جامعه‌ای بسته یا باز، دیر یا زود به آن خواهد رسید؛ چرا که باز شدن طومار آدمی مرکب از طبع خواهنده و عقل ابزارساز على الأصول به همین چشم اندازها می‌رسد. غرب از قضا زودتر به این وضعیت رسیده است، هر فرهنگ و قوم دیگری نیز می‌توانست (اگر بعضی علل معده، چون آموزش، زودتر برایشان مهیا می‌شد) پیش‌آهنگ این راه باشد. به تعبیر دیگر ریشه‌های هر فرهنگی، ازجمله فرهنگ غرب، بسیار بیش از اینکه در عمق تاریخ و جغرافیای آن فرهنگ قرار داشته باشد، در طبیعت انسان قرار دارد. منتها به موازاتی که انسان‌ها و جوامع در مسیر آموزش و افسون زدایی پیش و بروند، بی‌ریشگی آنان در تاریخ و جغرافیا، در زمین و زمانی که اشغال کرده‌اند، و نیز ریشه‌داری مشترک و عمیق آنان در ساخت طبیعی‌شان و مقتضیات آن، خودآگاه‌تر می‌شود. به همین دلیل انسان‌ها و جوامع آموخته و افسون زدوده بیش از دیگر جوامع به هم شبیه می‌شوند.
متن بالا قسمتی از کتاب دفاع از عقلانیت است که توسط سید مرتضی مردیها در 312 صفحه نوشته شده و در انتشارات نقش و نگار به چاپ رسیده است.