در ادبیات بئدایی آمده است که دو سالک بودایی با هم مسافرت می‌کردند و در راه، به رودخانه‌ی خروشانی رسیدند دیدند دختر جوانی ایستاده است و چون آب جریان و تلاطم شدیدی دارد، نمی تواند از رود رد شود. یک از آن دو سالکبه آن دختر پیشنهاد کرد که اگر می‌خواهید، بر دوش من سوار شوید تا شما را از آب رد کنم و به آن طرف رود ببرم. آن دختر بر دوش آن سالک سوار شد و سالک، عرض رودخانه را طی کرد و او را به آن طرف رودخانه رساند. او نیز از دوش سالک پیاده شد و رفت. آن دو سالک ادامه‌ی طریق کردند.سه روز بعد، برای صبحانه خوردن در جایی نشسته بودند. سالک دوم رو به سالک اول کرد و گفت، کار زشتی کردی. کار تو خوب نبود که آن دختر جوان و زیبا را بر دوش خود حمل کردی. سالک اول در جواب گفت، من سه دقیقه آن دختر را بر دوش خود حمل کردم، اما احساس می‌کنم سه روز است که او بر دوش ذهن تو سوار است. این نوشته قسمتی از متن کتاب در رهگذار باد و نگهبان لاله جلد 1 است.
کتاب « در رهگذار باد و نگهبان لاله جلد 1 » نوشته مصطفی ملکیان است که انتشارات نگاه معاصر این اثر را 45000 صفحه منتشر کرده است.