کتاب درد که کسی را نمی کشد

سال 2010 پس از ده سال یک نویسنده آمریکایی عکس خودش را روی جلد مجله‌ی تایم دید، کنارش تیتری بزرگ به چشم می‌خورد «رمان‌نویس بزرگ آمریکایی» و کمی پایین‌تر، کمی ریزتر «جاناتان فرنزن به مانشان می‌دهد چگونه داریم زندگی می‌کنیم.» این توصیف دقیق و موجز آثار فرنزن است. فرنزن چه وقتی از تکنولوژی می‌نویسد، چه وقتی به روابط انسانی نقب می‌زند، چه وقتی از دوست در گذشته‌اش یاد می‌کند و چه وقتی از خودش می‌پرسد رمان نویسی درعصر تصویر و رسانه‌های دیجیتال چه معنایی دارد، مدام در جستو‌جوی پاسخی برای همین پرسش بزرگ است. او در جستارهایش انسان امروزی را در بستر زندگی اجتماعی و شهری می‌بیند و در این فضاست که درماندگی و درد را نشانه طبیعی زنده بودن و زندگی مسئولانه می‌داند، فرنزن در ادبیات و روابط اصیل انسانی به دنبال راهی نه برای تخدیر و گریز، بلکه پذیرش و استقبال از این درد است.