"در این مختصر بر آنم تا با اشاره‌ای به روش تحقیق و تألیف کتاب‌هایی ازاین‌دست، وضعیت این پژوهش را روشن‌تر سازم. کتابی که پیش رودارید، از نخستین گام‌ها در نگارش تاریخ جامع خط و خوشنویسی در ایران است و به‌یقین، هنری چنین ارزشمند را بسنده نیست و همان‌گونه که در عنوان کتاب آمده، درآمدی بر خوشنویسی ژرف و کهن‌سال ایرانی است. رساله‌ها، متون کهن، تذکره‌ها و مقدمه مرقعات، پایه و منبعی برای تألیف تاریخ خط و خوشنویسی به شمار می‌روند؛ بااین‌حال هیچ‌گاه تاریخ مستندی برای خوشنویسی ایرانی نوشته‌نشده است. کتاب‌هایی چون «احوال و آثار خوشنویسان» و «اطلس خط» نیز هرچند که از منابع معتبر و اصلی هستند، با این هدف تألیف نشده‌اند و نیاز علاقه‌مندان را به‌تمامی برآورده نمی‌سازند. پراکندگی آثار خوشنویسی در موزه‌ها و کتابخانه‌ها و همچنین آشفتگی و مستند نبودن مطالب بسیاری از کتاب‌های مرجع در این زمینه، سبب شده است تا پژوهشگران انگشت شماری وارد این عرصه شوند. در پژوهش‌های مفصل و عمیق ایران شناسان درباره زبان و خطوط ایران باستان و هنرهای دوره اسلامی نیز توجه چندانی به خوشنویسی نشده است و گاه‌گاه در حاشیه هنرهایی چون معماری، کتاب‌آرایی و نگارگری اشاراتی می‌توان یافت و درنتیجه پژوهشگران غیر ایرانی هم، چنان‌که باید به این شاخسار سرشار هنر نپرداخته‌اند." متن فوق قسمتی از کتاب درآمدی بر خوشنویسی ایرانی نوشته حمیدرضا قلیچ خانی است این کتاب در انتشارات فرهنگ معاصر در 400 صفحه به چاپ رسیده است.