نصفه های شب بود که با سر وصدایی، همه از خواب پریدیم. دزدآمد! دزدآمد! صدا از بیرون بود.دویدم پشت پنجره ی اتاق. در روشنایی چراغ بالای تبر چوبی کوچه، روی چند تا ازپشت بام ها را نگاه کردم: بعضی ها رفته بودند روی بام هایشان.شاید می خواستند دزد را آنجا پیدا کنند. مادرم از جا بلند شد ودر حالی که چادر برسر می کشید، دوید توی حیاط.بابا که اتفاقا آن روز کم خوابیده بود، روی تشک غلتی زد:لعنت بر مردم آزار! عمو رستم پرده ی اتاق کوچیکه را کنار زد وآمد توی اتاق بزرگه.نادر که انگار خیلی ترسیده بود،به جای آن که برود پیش مادرم،دوید توی بغل عمو رستم. چراغ اتاق را روشن کردم .بابا،از روی ناچاری سر جایش نیم خیزشد و گفت: چه خبر شده؟ چرا این قدر سرو صدا میکنند...
کتاب فوق توسط محمد میرکیانی نوشته شده است که به همت انتشارات قدیانی به چاپ رسیده است.