صبح ژنرال سالخورده به سرداب سر زد. سحر به آنجا رفته بود و ساعت از یازده گذشته بود که به خانه بازگشت. وسط ستون‌های ایوان که از سنگفرش مرطوبش بوی نا بلند بود، شکاربانش، نامه به دست، منتظر ایستاده بود. ژنرال کلاه لبه پهن حصیری‌اش را بالا زد و چهره برافروخته‌اش را نمایان کرد و بی‌حوصله پرسید: « چه می‌خواهی؟» سال‌ها بود نامه‌ای باز کرده بود و نه نامه‌ای خوانده بود. نامه ها به دفتر مباشر می‌رفتند و دسته‌بندی می‌شدند تا یکی از پیشکارها به آن‌ها رسیدگی می‌کرد.
کتاب فوق را شاندور مارائی نوشته که برگردان آن توسط مینو مشیری صورت گرفته و به همت انتشارات ثالث به چاپ رسیده است.