کتاب توفان سوار

اگه یه بچه از گرسنگی در حال مرگ باشه، بهش غذا ندم و بمیره، مگه نه اینکه من باعث مرگش شده‌ام؟ این‌ها احمقن و حتی بلد نیستن شکار کنن اما بچه همراهشونه. دارن از گرسنگی تلف می شن. من غذا دارم. اگه الان بذارم و برم روح بزرگ از این کارم غمگین می شه.» فیرگل گفت: «جد در جد این آدم ها هیچ درکی از روح بزرگ نداشته‌ان و ندارن. اون ها بی‌فکر و طماعن، بی‌رحم و پستن. زمین رو نابود می کنن و کوه هارو از هم می‌شکافن، جنگل هارو از بین می‌برن و رودخونه هارو آلوده می‌کنن.»

فکر کنم منظورت اینه که اگه من یه شر کوچیک انجام بدم یه خیر بزرگ بوجود بیاد. شاید این حقیقت بزرگی باشه. اما حقیقتی نیست که دلم بخواد درکش کنم. من سائوگوانتا هستم. یه شکارچی ام. نمی‌ذارم بچه ها گرسنگی بکشن، روح بزرگ به خاطر همچین عملی به من استعداد شکار و هماهنگی با سرزمین و مردمم رو نداده.» بعد بلند شد و گوشت آهو را بروی شانه هایش گرفت. فیرگل ایستاد. آشفتگی اولیه از وجودش رخت بربسته بود و حس می کرد باری از دوشش برداشته اند. تو مرد بزرگی هستی سانوگوانتا. من هم باهات میام.»

متن فوق بخشی از کتاب  توفان سواراست. این کتاب توسط دیوید گِمِل  تالیف و به همت ژاله فراهانی ترجمه شده‌ و در انتشارات تندیس به چاپ رسیده‌است.