اگرچه این کتاب یکی از بنیادی‌ترین تابوهای دنیای روشنفکری را زیر پا می‌گذارد و محصولات فکری و تولیدکنندگان آن‌ها را به شرایط وجودی اجتماعی‌شان ربط می‌دهد، اما نمی‌تواند قوانین آداب دانشگاهی یا فکری را یکسره نادیده بگیرد یا نقض کند؛ قوانینی که هرگونه تلاش برای مطالعه فرهنگ را به مثابه‌ی ابژه‌ی علم، متهم به بی‌ذوقی و خام‌اندیشی می‌کند. در عصری که نتیجه‌ی تقسیم‌کار خام و کودکانه، انسان‌شناسی از جامعه‌شناسی جدا می‌شود، و در جامعه‌شناسی نیز جامعه‌شناسی شناخت از جامعه‌شناسی فرهنگ، شاید یکی از فضیلت‌ها و مزیت‌های دنیایی که هنوز در تسخیر پرسش‌های غایی و تام روشنفکران پیامبرگون قرار دارد، این باشد که آدمی زیر بار کوته‌بینی‌های خودکرده‌ای نرود که مشاهده و فهم همه‌چیزهایی را غیرممکن می‌کند که تنها در صورتی در کرد و کارهای انسان آشکار خواهد شد که روابط متقابل آن‌ها، یعنی کلیت آن‌ها، دیده شود.
این کتاب توسط پی‌یر بوردیو نوشته شده که برگردان آن توسط حسن چاوشیان صورت گرفته و به همت انتشارات ثالث به چاپ رسیده است.