کتاب تقریبا

همه که نمیتونن بالاترین سنگ باشن. این حرفی بود که بابابزرگ پارک به مامان زد. فکر کرده بودند من خوابم یا نمی شنوم یا نمی دانم. اما من گوشم تیز است. باید یه سری سنگ زیر باشه که بتونی بقیه‌ی سنگ ها رو روشون بچینی. توی اتاقم نشسته بودم و عروسکه‌ای ارتشی‌ام را یکی یکی از روی طاقچه‌ی لب پنجره می انداختم پایین. بابا گفته بود که دیگر بزرگ شده ام. برای همین، باهاشان بازی نمی کردم. فقط ټپ، ټپ، ټپ می انداختمشان پایین، روی تخت؛ اما یواش، که کسی صدایش را نشنود: ټپ... ټپ.... نمیدانم چرا، اما با شنیدن حرف هایشان حس کردم توی دلم سنگین شده...

متن فوق بخشی از کتاب تقریبا است. این کتاب توسط لیزا گراف تالیف و به همت مرضیه ورشوساز ترجمه شده‌ و در انتشارات پرتغال به چاپ رسیده‌است.