کتاب تروریست دوست داشتنی

ساختمانی که در مجاورت خیابانی شلوغ و پر رفت و آمد واقع شده بود، از دور بسیار مستحکم اما کثیف به نظر می رسید. آجرهای سیاه رنگ اطراف ناودان و دورتا دور دودکش پهن آن از چهار طرف ساختمان خودنمایی می‌کردند. پرنده‌ای که علفی بلندتر از هیکل خود به منقار داشت، به سوی آسمان اوج گرفت.  آلیس گفت: «احتمالا قدمت آن به سال ۱۹۱۰ برمی‌گردد. دیوارهایش عجب ضخامتی دارند!... ببین، ضخامت دیوارها را می‌توانی از پنجره‌های طبقه ی اول ببینی .» و بی اعتنا به سکوت جاسپر )، کوله پشتی‌اش را از بین انواع گزنه و علف‌های هرزی که لابه لای قوطی‌های زنگ زده و خالی کنسرو و لیوان‌های یک بار مصرف پلاستیکی روییده بود، عبور داد تا میانبر بزند. جلوتر که رفت یک قدم به عقب برداشت تا شاید بتواند بام خانه را بهتر ببیند و همان طور که پیش بینی می‌شد، چهره‌ی جدی و ترسناک جاسپر در برابرش قرار گرفت؛ هرچند مطمئنا خودش هم چیزی بیش از یک احمق را تداعی نمی‌کرد. جاسپر در حالی که مچ استخوانی او را در دست می فشرد فریادزنان فرمان ایست داد. آلیس ایستاد و نگاهی به چهره ی مصمم و خشن او انداخت و گفت: «خیلی مطمئن نیستم که آنها ما را بپذیرند...» و پاسخی را شنید که انتظار داشت.

متن بالا قسمتی از کتاب تروریست دوست داشتنی است که توسط دوریس می لسینگ نوشته شده و به همت سید حبیب گوهری راد در 512 صفحه نوشته شده و در انتشارات رادمهر به چاپ رسیده است.