کتاب بیوه کشی

هفت شبانه‌روز بود خواب می‌دید هفت کوزه‌ای که به هفت‌چشمه می‌برد، به‌جای آب، خون در آن پر می‌شود و هفت بار که کوزه‌ها می‌شکنند، آب چشمه‌ها دوباره برمی‌گردد و دیگر خون در آن‌ها جوش نمی‌زند. لازم هم نبود شب باشد و خواب باشد تا کوزه به دوش، سر اژدر چشمه برود و کوزه در آب بکند که بعد ببیند کوزه پر از خون شده است. کوزه‌ی اول با سنگ سیا کنار چشمه بشکند و بعد بی‌آنکه از خواب بیدار شود، کوزه‌ی دومی به دوش بگیرد و یک کوه آن‌طرف‌تر، کوزه را در سیاه چشمه فروببرد و بعد خون، جوش بزند و باز همان کند که بار اول کرده بود و بعد یک کوه آن‌سوی تر، کوزه‌ی سوم را در گاو چشمه از شانه پایین بیاورد و هنوز آب به کوزه نرسیده، آب که نه، خون، شتک بزند به دست و بالش و بعد کوزه را خاک شیر کند و کوزه به دوش، سمت پلنگ چشمه بدود که آب بردارد و خون بپاشد به گل‌وگردنش و کوزه از دوشش، شتاب بگیرد آن‌سوی شرخه چشمه و کوزه را محکم بکوبد به سرخه سنگ پای سرخه چشمه زیر سرخه کوه.

متن بالا قسمتی از کتاب بیوه‌کشی است که توسط یوسف علیخانی در 304 صفحه گردآوری‌شده و در انتشارات آموت به چاپ رسیده است.