به آب نگاه می‌کنم. تمام ریه‌هایم را خالی می کنم. عمیق از ته جان. بازدمی به اندازه یک عمر. دمی پس از آن به بلندی عمری که نمی‌دانم چه قدر بلند خواهد‌بود. اما می‌دانم که عمر است. عزیز است. غنیمتی است گران‌بار، گران‌مایه. سکون کارون گلی رنگ، آرام پاره پوره‌های برگ انتخاب رشته را بلعید. قایق ماهیگیری آهسته به سمت درختچه‌ها می‌رود. می‌خواهد تورش را در آب پهن کند. می‌خواهد ماهی بگیرد
متن فوق قسمتی از کتاب "برگی میان گرداب" است. این کتاب توسط منصور یوسفی‌کیا تالیف و در انتشارات آمه به چاپ رسیده‌است.