کتاب با شب یکشنبه

چشمم می‌ماند به کشش انگشت‌های بالای سر تا کم‌کم سایه‌ی دست‌هایی را می‌دیدم که به روی دیوار می‌رفت و می‌آمد. چند شب از این سایه‌بازی گذشته که دیدم رخت‌هایم را به هم ریخته‌اند. تازه سر شب بود و از گشت‌وگذار برگشته بودم. هر تکه‌ای از جامه شلوارهایم در جایی افتاده بود. اول که آن‌ها را دیدم توی خاک و گج لگدکوب شده، ازدلم گذشت که این‌ها رخت‌های همان کسی است که نرسیده بوده ماله‌ای به دیوار پستو بکشد. دلم گرفت برای او که از ترس یا چیزی دیگر، نرسیده بوده که کیسه‌ی جامه شلوارش را با خود ببرد. آن‌ها را یکی‌یکی از لای آجرها و کپه‌های گل و گج بیرون می‌کشیدم که جامه شلوارهای خودم را در میان آن‌ها دیدم. آن‌ها را تا کردم توی کیسه‌ام گذاشتم. تکه چرمی داشتم که پیه بز لای آن پیچیده بودم، دیده بودند که هر شب پیه بز می‌مالیدم به پاشنه‌ی پا و کنده‌ی زانویم، این را هم پرت کرده بودند. برای همین، کنده صدایم می‌کردند، از آن روز که پیه و تکه چرم را دیدند گفتند که من جادو می‌کنم.

کتاب «با شب یکشنبه» توسط محمدرضا صفدری نوشته شده و انتشارات نیماژ این اثر را چاپ کرده است.