صدای سرفه های شدید در راهرو می‌پیچد. صد و هشتاد با هر سرفه خون غلیظ بالا می‌آورد. گاه‌به‌گاه خودش را خیس می‌کند. روی زمین سلولش افتاده، پتوی نانوفیبر غرق خون و ادرار را دور خود می‌پیچد. اما با سرفه بعدی که بیش از چند ثانیه با قبلی فاصله ندارد، پتو را پس می‌زند و مشتی لخته خون تازه را روی زمین پخش می‌کند. بیهوده تلاش می‌کند پتویش بیش از این به خون و عفونت بیرون ریخته از سینه‌اش آغشته نشود. زخم‌های ران‌هایش تیر می‌کشند.
کتاب فوق را ضحی کاظمی نوشته که به همت انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.