کتاب آدم های اشتباهی

از بین همه‌ی کافه‌های ساحلی که صندلی‌های یک در میان چوبی و پلاستیکی‌شان را رو به موج می‌نشانند، تنها کافه‌ی عمو آیریک است که مرا بیشتر به خودش می‌خواند، و از بین تمام آدم‌های گذری و ثابتی که خماری صبح‌های مرطوب‌شان را این‌جا می‌کشانند، تنها ماکسیمیلیان است که نگاه سرگردانم را روی خودش ثابت می‌کند.

شاید بخاطر طنین اسمش باشد، یعنی از وقتی اسمش را می‌دانم به نظر خودم بیشتر نگاهش می‌کنم. زن همراه او هم مرا نگاه می‌کند، خیره و بی‌حس. همیشه در مسیر نگاه اویم. ماکسیمیلیان طوری زن را روبه‌روی خودش می‌نشاند که جهت نگاهش همیشه روبه من است. صندلی‌های ثابتی داریم همه‌مان و کسی سر جا دعوایش نمی‌شود.

کتاب «آدم‌های اشتباهی» توسط شیوا مقانلو نوشته شده وانتشارات نیماژ این اثر را چاپ کرده است.