مجله نشنال جئوگرافیک شماره 63 - فروردین 1397

«در بخش عمده تاریخ بشر، تصور شکل زمین از منظری ورای آن ناممکن بوده است. ما به علت محدودیت‌های گرانشی و زیست‌شناختی نمی‌توانیم به‌راحتی قدم بیرون زمین بگذاریم، ورای آن برویم یا از آن دور شویم. برای بیشتر انسان‌ها زندگی به طرز گریزناپذیری محدود به زمین است. حتی حالا، پس از حدود شش دهه سفر فضایی انسانی، فقط تعداد اندکی به مدار زمین رفته‌اند و سرک کشیدن خورشید از پشت انحنای افق را تماشا کرده‌اند. از سال 1961 تاکنون تنها 556 نفر این تجربه منحصربه‌فرد را داشته‌اند. تعداد کمتری، فقط 24 نفر، زمین را درحالی‌که در دوردست‌ها کوچک و کوچک‌تر شده، تا حدی که به کوچکی یک صفحه ساعت مچی شده، نگریسته‌اند؛ و فقط شش نفر پشت سمت دورتر ماه (نسبت به زمین) کاملاً تنها بوده‌اند و درحالی‌که در دریایی عمیق و بی‌انتها و پرستاره پیش می‌رفته‌اند، نمای سیاره‌مان را ازدست‌ داده‌اند.

متن فوق از شماره 63 مجله نشنال جئوگرافی فارسی بود. در این مجله زمین که زمین از نگاه فضانوردان نام دارد، علاوه بر این‌که با مشاهده‌ی کره خاکی از فضا چه می‌آموزیم مطالبی از قبیل کوچ‌های بزرگ پرندگان، وقتی حیات پیچیده شد و زندگی در میان ویرانه‌ها نیز آمده است.