پرهیاهوترین خیابان پایتخت، خیابان تاریخ، کتاب و اتفاق‌های مهم؛ خیابان انقلاب موضوع این شماره «آنگاه» است. نشریه‌ای مستقل در حوزه فرهنگ و هنر که این بار در چهارمین شماره‌ی خود به سراغ این خیابان رفته و از موضوعاتی گفته که در آن شروع شده، ادامه پیدا کرده و گاه به پایان رسیده است. مانند چند شماره‌ی قبل، این شماره نیز با کاغذ دوستدار محیط زیست (بالکی) تولید شده که علاوه بر سبک بودن، رنگ طبیعی دارد و هنگام مطالعه، چشم را اذیت نمی‌‌کند. فرم صحافی این مجله دوخت بوده و با جلد گالینگور منتشر شده است.
خیابان انقلاب (شاه رضا قدیم) یکی از مهم‌ترین خیابان‌های تهران بوده که شاید بتوان آن را شاهرگ مرکزی تهران خواند که آبستن وقایع و اتفاقات مهم ایران در دوره‌های گوناگون بوده؛ خیابانی که همیشه مردم را با هر سلیقه و علاقه‌ای در خود جمع کرده است. خیابان انقلاب، قدیمی‌ترین محور شرقی و غربی شهر تهران؛ در آغاز، پایانی بود بر خندق ناصری و امروز به مدد حضور و شکل‌گیری مراکز مهمی چون دانشگاه تهران، دبیرستان البرز، پارک دانشجو، تئاتر شهر، تالار رودکی و تقاطع مهم چهارراه ولیعصر نقش ویژه‌ای در خاطره‌ی قرن گذشته‌ی ما ایفا می‌کند. تأسیس و حضور دانشگاه تهران و دیگر نهاد‌های علمی-آموزشی و کوچ و سُکنای کتاب‌فروش‌ها با آراء و عقاید گوناگون از یک‌سو چهره‌ی دیگری به خیابان انقلاب داده و از سوی دیگر تظاهرات و راه‌پیمایی که به پیروزی انقلاب منجر شد. همچنین راهپیمایی‌ها و تجمع‌های این سال‌ها، انقلاب را به محل بروز کنش‌های اجتماعی و مدنی بدل کرده است. «آنگاه» می‌کوشد نگاهی خونسرد و بالغ به خیابان انقلاب داشته باشد. در این شماره به دانشگاه تهران که حضور مهمی در خیابان انقلاب دارد، پرداخته نشده زیرا خود پرونده‌ی دیگری در «آنگاه» خواهد بود. بیشتر مطالب مندرج در این مجله از بزرگانی چون مریم پالیزبان، کاوه گلستان، رضا درمیشیان، پرویز تناولی و... است.