مطالعات پسااستعماری می‌کوشد روابط پیچیده‌ی بین غرب و غیرغرب را بررسی کند. این مطالعات با رویکردی نقادانه متعهد به گشودن فضایی است که در آن خاموش‌ماندگان بتوانند سخن بگویند و صدایشان شنیده شود؛ متعهد به گسترش چشم‌اندازها و تحلیل‌های نظری، دانش‌ها و ادراکاتی است که در جهان‌های فکری بیرون از غرب توسعه یافته است. کردشناسی قلمروی موضوعی است که در بطن این نوع مطالعات قرار می‌گیرد. از سده‌ی 17 میلادی، بر اثر رقابت‌های استعماری، گرایش به تصرف ممالک شرقی، از جمله خاورمیانه و قلمرو‌های زندگی کردها، شکل گرفت و آنها در مقام ملتی متمایز و تاثیرگذار جلب نظر کردند. «کردشناسی» که به نوعی حاصل این توجه بود، تا میانه‌های قرن بیستم در چارچوب «ایران‌شناسی» صورت می‌گرفت. پس از آن، بخش پژوهش‌های کردشناسی در دانشکده‌ی شرق‌شناسی آکادمی علوم سن‌پترزبورگ به صورت مستقل به کار خود ادامه داد. در بخش تجربی کتاب حاضر، آثار نویسندگان غربی درباره‌ی مردم کرد و سرزمین آنها در حوزه‌های تاریخ، مردم‌شناسی و جامعه‌شناسی تحلیل شده است. کتاب پیش رو از سه فصل تشکیل شده است. هدف فصل اول ارائه‌ی منظومه‌ای از مفاهیم و نظریه‌ها، سیر تاریخی مطالعات پسااستعماری و توصیف فضای فکری و موضوعی آن است. در فصل دوم به آثار و اندیشه‌های ادوارد سعید می‌پردازد که از بانیان گفتمان کاوی استعمار و امروزه یکی از چهره‌های اصلی مطالعات پسااستعماری است. فصل سوم مطالعه‌ای در باب برخی از متون نوشته شده درباره‌ی جامعه، تاریخ و فرهنگ کرد است. قلمرو موضوعی این متون بیشتر حوزه‌های تاریخی، مردم‌شناختی، جامعه‌شناختی بوده و هدف مولف تحلیل نحوه‌ی بازنمایی جامعه‌ی هدف در این متون، به یاری روش و نظریه‌ی گفتمان است. این کتاب به همت جلیل کریمی در 237 صفحه گردآوری شده و توسط انتشارات نی به چاپ رسیده است.