کتاب عشق

«امشب هنگام خوردن شام، دوباره به عالم دیگر رفتم، اینبار چیزهایی می‌دیدم آن‌قدر زنده، آن‌قدر واقعی و آن‌قدر براق بود که...

خانه‌ی بسیار بزرگی که حیاطش با غنچه‌های گل رز زردرنگ زینت یافته بود. در وسط حیاط چاهی که آبستن خنک‌ترین آب دنیا بود... اواخر پاییز، در آسمان ماه بدر بود. شب اسرارآمیزی بود. چند حیوان که از تاریکی نفس گرفته‌اند در اطراف می‌گردند. جغد، خفاش، گرگ، برخی در آواز خواندن، برخی در زوزه کشیدن... مدتی بعد مردی میان‌سال با شانه‌هایی پهن، نگاه‌هایی ظریف و چشمان بلوطی گود افتاده از خانه بیرون آمد. سایه‌ای تیره به چهره داشت و در چشمانش غم بی‌مانندی بود. در حالی که به چپ و راست صدا می‌کرد: شمس، شمس، کجایی؟»

متن فوق تکه آغازین کتاب عشق نوشته الیک شافاک (شفق) و ترجمه عفت دیبایی بود. انتشارات نیماژ این کتاب را در 376 صفحه و قطع رقعی منتشر کرده است.