رعایت اخلاقیات در محیط کار، موضوع جدیدی نیست. دستورالعمل‌های مربوط به وظیفه‌شناسی اخلاقی، برنامه‌ریزی برای برخورداری از توسعه‌ی پایدار در یک شرکت، «برچسب‌گذاری‌های اخلاقی» و... ازجمله مواردی هستند که بسیار رواج یافته‌اند. همه‌ی این سازوکارهای شرکتی، به‌واقع به «فرهنگ کاری» تبدیل‌شده‌اند و از کارکنان هر شرکت انتظار می‌رود آن‌ها را کاملاً رعایت کنند. شاید با افزایش شمار نمودارهای به‌ظاهر نخبه‌گرا، نتوان عواملی را بهبود بخشید که از طول عمر یک شرکت می‌کاهند، اما، بازبینی تأثیرات این دسته از نمودارها و اصول پر از تشریفات وضع‌شده در محیط کار، با رویکردی که به‌دوراز عیب‌جویی است، کاری سودمند خواهد بود. درست در همین‌جاست که معضل سازگار کردن فرد با جمع، پیش می‌آید.
آیا رعایت اخلاقیات در محیط کار، متضمن به‌کارگیری عامل اخلاقیات فردی و «مدیریت خویشتن» است؟ اگر چنین است، چه چیزی عایدمان می‌شود؟ این پرسشی است که مؤلفان کتاب حاضر می‌کوشند برایش پاسخی بیابند. بر پایه‌ی موقعیت‌های واقعی پیش‌آمده در محیط کار و ضمن در نظر گرفتن عوامل دخیل در آن‌ها، شماری از کارشناسان اخلاقیات در محیط کار»، فیلسوفان، کارکنان شرکت‌ها و مشاوران، به بحث و تبادل‌نظر در این زمینه می‌نشینند و تعریفی تازه از اخلاقیات فردی در محیط کار به دست می‌دهند.
متن فوق قسمتی از لوح فشرده اخلاق در محیط کار است. این لوح توسط آلن بالوت، لوران بیبار، کریستین غانم و.. تألیف شده و در انتشارات اژدهای طلایی منتشر گردیده است.