"آئورا" داستان بلندی است که توسط کارلوس فوئنتس که می‌توان وی را پدر ادبیات آمریکای لاتین دانست، نوشته شده و عبدالله کوثری آن را به فارسی ترجمه کرده است. این کتاب در سال 1962 در مکزیک منتشر شد و توانست جوایز ادبی گوناگونی را از جشنواره‌های مختلف به خود اختصاص دهد. این داستان را می‌توان یکی از آثار برجسته‌ی ادبی آمریکای لاتین و در شمار شاخص‌ترین آثار رئالیسم جادویی به حساب آورد. داستان در مورد مرد جوانی به نام فلیپه مونترو بوده که تاریخ شناس جوان جویای کار است. مونترو با دیدن آگهی کاری در روزنامه تصمیم می‌گیرد به محل قید شده برای کار که یک خانه‌ی قدیمی بوده، مراجعه کند. مالک این خانه ی قدیمی‌ای که گویی در تاریکی ابدی فرورفته، پیرزنی بوده که از مونترو می‌خواهد در قبال دریافت مبلغی، خاطرات همسرش را که او نیز همچون منترو به تاریخ علاقه وافری داشته، بنویسد. مونترو این کار را پذیرفته و برای نوشتن کتاب در همان خانه ساکن می‌شود؛ خانه‌ای که بعدها در آن با دختری زیبا و جوان که ظاهرا برادرزاده‌ی پیرزن بوده آشنا می‌شود. زنی پیر، مردی جوان و زنی جوان. در خانه‌ای که همه چیز در آن بوی گذشته می‌دهد و... .
"اکنون می‌دانی چرا آئورا در این خانه زندگی می‌کند: برای آن‌که توهم جوانی و زیبایی را در این پیرزن مفلوک دیوانه همیشگی کند. آئورا، همچون آینه‌ای، همچون شمایلی دیگر بر آن دیوار، با ردیف ردیف نذر و نیاز، قلب‌های درون محفظه‌ها، قدیسان و شیاطین خیالی‌اش، در این خانه اسیر شده است."