کتاب اپرای شناور

نویسنده‌ی آمریکایی معاصر جان بارت در این رمان کوتاه از داستانی پرماجرا می‌گوید. داستانی که خواننده را تا آخرین لحظه در پستی بلندی‌های خود همراه می‌کند. کتاب پیش رو به قلم شیوای سهیل سمی ترجمه شده و توسط انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است. 

روند طولانی و دشوار مهار خویش را آغاز کردم: نقاط قوت کوچک و خاص را جایگزین ضعف‌های کوچک و خاصم می کردم و با ضعف هایم همان طور عاری از نفرت و انزجار روبه رو می‌شدم که آدم با لکه غبار بر آستین کتش برخورد می‌کند، و بعد آهسته آن تکه خاک و گرد را می تکاندم. ناخودآگاه مردان دیگر را حیواناتی کم و بیش آرام تلقی می‌کردم که راه رفتن در میانشان معمولا بی خطر بود (البته به شرط آنکه آدم بعضی قوانین تلویحی و غیرمکتوب را رعایت می‌کرد) یا شاید مستعمره یا مجموعه‌ای آکنده از افرادی کم و بیش دیوانه که زندگی کردن با آن‌ها عموما بی خطر بود.