کتاب روز و شب یوسف

سایه‌ای دنبالش بود. همان سایه همیشه. سایه، خودش را در سایه دیوار گم می‌کرد و باز پیدایش می‌شد. گنده بود، به نظر یوسف گنده می‌آمد، یا اینکه شب و سایه‌روشن کوچه‌ها او را گنده، گنده‌تر می‌نمود؟ هرچه بود، این سایه ذهن یوسف را پرکرده بود. چیزی مثل بختک بود. هیکلش به‌اندازه دو تا آدم معمولی به نظر می‌رسید. يوسف حس می‌کرد خیلی باید درشت‌استخوان و گوشتالو باشد. مثل یک گاو بادکرده. گاوی که پوستش را با کاه پر کنند. شکمش لابد خیلی جلوآمده است. مثل شکم گاو. حتماً - پیراهنش، آنجا که روی شیب شکمش را می‌پوشاند، چرک و کثیف باید باشد. مثل چرم. تسمه کمرش باریک باید باشد. کهنه باید باشد. تسمه باریک و کهنه باید روی نافش نشست کرده و شکم ورم‌کرده‌اش را دونیم کرده باشد. یک نیم‌تنه گشاد باید تنش باشد.

متن فوق بخشی از کتاب روز و شب یوسف است. این کتاب توسط محمود دولت‌آبادی تألیف و در انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.