« دیوید تامسن » در این کتاب تاریخ اروپا را مورد تحلیل و بررسی قرار داده و به مهم ترین جریانات تاریخی که در سال های 1789 تا 1970 در این قاره اتفاق افتاده، اشاره کرده است. این مجموعهی 2 جلدی را خشایار دیهیمی و احد علیقلیان ترجمه کردهاند و نشر نی آن را به چاپ رسانده است. .
این کتاب، دربارهی تاریخ یک قرن و نیم اروپا بوده که بر اساس دو اصل نوشته شده است. اصل اول این است که پژوهش در تاریخ عمومی باید درگیر بافتی شود که فرایندهای تاریخی به وجود میآورند. قطعا اگر چنین پژوهشی بخواهد برای خوانندگان آگاهیبخش باشد باید به دنبال فهمپذیرکردن فرایندهای تغییر تاریخی برود. چنین متنی باید رابطهی متقابل میان شرایط، وقایع، شخصیتها و اندیشهها و نیز ارتباط درونی وقایع را آشکار کند. در این کتاب کوشش شده است تا حد مقدور این مسئله روشن شود که چگونه و چرا پیامدهایی معین از تقارن خاص شرایط مادی و اراده انسان برآمده است. اصل دوم این است که تغییر تاریخی چیزی فراتر از «لعنتی افزون بر لعنتی دیگر» است و از نظر نویسنده این کتاب تاریخ اروپا در کنار هم نهادن تاریخهای جداگانهی کشورهای جدا و ملتهای جدا نیست. اشتراک کشورهای اروپایی در میراث تاریخیشان چنان زیاد است و این کشورها کنش و واکنشی چنان مدام و پیوسته داشتهاند و چنان از عقاید و نهادها و زندگی اجتماعی همدیگر الگوبرداری کردهاند که میتوان بخش اعظم داستان گذشتهشان را چنان بازگفت که داستان به هم پیوستهای باشد. این کتاب چون بر اساس این دو اصل نوشته شده است، ساختار و شیوه کتاب را وحدتهایی زمانی و مکانی معین کرده است که در هر نسلی و از نسلی به نسل دیگر بیشترین اهمیت را داشتهاند. نویسندهی این کتاب علاوه بر استفاده از هنر داستانگویی و قدرت توصیف، سعی کرده است از فنون تحلیل، توضیح، و تفسیر هم استفاده کند تا بتواند از دل توالی وقایع و از دل شناخت ما از تأثیرات این وقایع بر سرنوشت آدمیان، فهم عمیقتری راجع به چگونگی رخ دادن این وقایع بیرون بکشد.