انفجار بزرگ جهان را به وجود آورد و موجب گسترش آن شد . جهان از آن زمان در حال انبساط بوده است، اما در آینده چه اتفاق خواهد افتاد ، سرنوشت جهان چیست آیا عالم تا ابد به انبساط خود ادامه می‌دهد؟ و یا روزی انبساط خود را متوقف کرده و حتی ممکن است منقبت سود جواب این سؤال به مقدار ماده موجود در جهان بستگی دارد. اگر به میزان کافی ماده وجود داشته باشد آنگاه گرانش روزی بر کهکشانها حاکم خواهد شد و جوی انبساط عالم را خواهد گرفت. اما اگر ماده کافی وجود نداشته باشد ، عالم برای همیشه به انبساط خود ادامه خواهد داد. قطعاً در جهان آن‌قدر ماده قابل‌مشاهده وجود ندارد که جلوی انبساط آن را بگیرد، اما ممکن است به‌اندازه کافی ساده نامرئی با تاریک وجود داشته باشد.
همه کهکشانها بر یکدیگر اثر متقابل دارند. گرانش، آن‌ها را در گروه‌های کوچکی مانند گروه محلی و یا در خوشه‌های بسیار بزرگی در کنار هم نگه می‌دارد. نزدیک‌ترین گروه بزرگ و نزدیک به ما خوشه سنبله است که پهنه‌ای از فضا به گسترده میلیون سال نوری را در برمی‌گیرد و بیش از دو هزار کهکشان را در خود جای‌داده است. بااین‌حال راه شیری و خوشه سنبله بخشی از یک ابر خوشه‌ای بسیار بزرگ را تشکیل می‌دهند رشته‌هایی از ابر خوشه‌ها ساختار بزرگ‌مقیاس کیهان را می‌سازند.
تقریباً غیرممکن است که بتوانیم شکل زندگی موجودات فرازمینی را حدس بزنیم اما زیست شناسان می‌تواند حدس‌های علمی بر اساس اصل تکامل بزنند. اگر ساده‌تر بگوییم این بدان معناست که هر موجودی باید با محیط اطرافش سازگار باشد تا بتواند زنده بماند و ویژگی‌های خودش را به نسل بعدی انتقال دهد. با استفاده از این اصل می‌توانیم موجودات فضایی زیست پذیری مثل این گیاه‌خوار چرنده از سیاره اپسیلون رتیکول را تصور کنیم. این کتاب توسط رابین کرود در 112 صفحه نوشته شده و به همت محمدحسین پورعباس در انتشارات سبزان به چاپ رسیده است.