مجله برگ هنر شماره 16 بهمن - اسفند 1396

«میلان کوندرا می‌گوید: "رمان قلمرویی است که شخص در آن حکمی صادر نمی‌کند. این حوزه قلمروی بازی و فرضیات است. اندیشه در ذات، در قالب رمان، امری است بر پایه‌ی فرضیه." این بعد از نگاه کوندرا مهم‌ترین تأکید و یا تعریف او از رمان و جایگاه نویسنده است؛ موضوعات و مفاهیم سیال و تغییرپذیر که هیچ‌یک ثبات و قطعیت ندارند جهان درونی (ذهنی) و جهان بیرونی (عینی) ما را فراگرفته‌اند و ما در تمام لحظات زندگی غریزی (غیرارادی) و یا کنشگر و اندیشه‌ورز (ارادی) را تجربه می‌کنیم، در گمان و فرضیات به سر می‌بریم. نویسنده (کنشگر اندیشه‌ورز) کسی است که مدام در لا‌به‌‌لای گستره‌ای از مفاهیم، اشیا و عناصر پرزرق‌وبرق و یا خاموش و سایه‌وار پرسه می‌زند. او از لایه‌های گوناگون و پرشمار تلخ و شیرین، زشت و زیبا، عمیق و سطحی، عشق و نفرت، تولد و مرگ عبور می‌کند و این رویا و روایت و اندیشه برای میلان کوندرا باهم به‌طور طبیعی و غیرقابل‌ تفکیک جریان می‌یابد و از برآیند این چندصدایی‌ها معماری واحد و ساختاری منسجم را در رمان او پدید می‌‌آورد.»

متن بالا قسمتی از سرمقاله شماره 16 مجله برگ هنر بود. در این شماره آثاری از میلان کوندرا، جواد اسحاقیان، رضا خندان مهابادی، بهنام رشیدی، محمدرضا فرزاد، سعیده فراهانی، سیدعلی میرافضلی، عبدالحمید ضیایی، انریکه ویلاماتاس، اقبال معتضدی و... آورده شده است.